„Wizja Arydeusza” Plutarcha jest nie tylko najbardziej szczegółową i obrazową wizją tego, co się dzieje z człowiekiem po śmierci, zachowaną ze starożytności, ale i tą, która jest bogatsza niż „Historia Era” Platona, „Sen Scypiona” Cycerona, „Wizje Kratesa” czy też „Wizje Zosimusa”. Do zaskakujących wniosków możemy dojść po lekturze traktatu Plutarcha, którego tytuł dzieła w przekładzie brzmiałby: „O Boskiej Zwłoce w Ukaraniu Nikczemnych” lub „O Zwłoce Boskiej Sprawiedliwości”. PLUTARCH Z CHERONEI W BEOCJI żył w ostatnim kwartale drugiego wieku (50–120 n.e.). Był jednym z najbardziej oświeconych autorów antycznych, biegłym w meandrach filozofii religijnej i innych naukach starożytnej Grecji, posiadał również zdolności krytyczne. Był człowiekiem o szerokim poznaniu religijnym, piastując wysoki urząd w Delfach w posłudze Apolla. Miał do czynienia z dionizyjskimi obrządkami, posiadał głęboką wiedzę na temat Misteriów Ozyryjskich. Edukację otrzymał w Atenach i Aleksandrii, wykładał zaś w Rzymie. Plutarch jest jednym z najwartościowszych źródeł informacji na temat filozofii greckiej i hellenistycznej, teozofii i mistagogii pierwszego wieku, jest więc zatem niezbędnym w każdej literaturze porównawczej gnozy.
