Władysław Łoziński

Pseudonimy Wojtek ze Smolnicy, Władysław Lubicz. Powieściopisarz i historyk, badacz przeszłości kultury polskiej, sekretarz Ossolineum, kolekcjoner dzieł sztuki. Studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Lwowskiego. Współpracował z prasą społeczno-literacką, m.in. z „Dziennikiem Literackim”, „Przeglądem Powszechnym”, „Gwiazdką Cieszyńską”. Był redaktorem „Gazety Lwowskiej”, którą zreformował i rozbudował, oraz „Dzwonka”. Przez kilka lat pełnił funkcję sekretarza naukowego Fundacji im. Ossolińskich, był wiceprezesem Towarzystwa Historycznego, prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, członkiem Akademii Umiejętności. Zajmował się także sprawami społeczno-politycznymi, pełniąc funkcję posła do wiedeńskiej Rady Państwa, następnie członka Izby Panów.
Pisał powieści obyczajowe (m.in. „Ze światem”, „Czarne godziny”), historyczne (m.in. „Pierwsi Galicjanie”, „Oko proroka”, „Skarb watażki”, „Madonna Bukowiska”), a także artykuły, opowiadania historyczne oraz opracowania poświęcone sztuce, prawom i obyczajom, (m.in. „Życie polskie w dawnych wiekach”). Był prekursorem badań nad historią Lwowa oraz ochrony i konserwacji jego zabytków, propagował tworzenie muzeów.