Właściwie Stanisław Władysław Rejment, powieściopisarz, nowelista, czołowy przedstawiciel realizmu w prozie Młodej Polski. Syn wiejskiego organisty. W 1883 r. ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno-Robotniczą. W 1884 r. został wyzwolony na czeladnika. Imał się wielu zawodów. W latach 1884–87 występował w wędrownych grupach aktorskich pod pseudonimem Urbański. W 1888 r. podjął pracę na kolei Warszawsko-Wiedeńskiej jako starszy robotnik. Około 1890 r. nawiązał kontakty ze spirytystami, które wywarły duży wpływ na jego twórczość. W 1893 r. przeniósł się do Warszawy i zajął się wyłącznie pisaniem. Rok później odbył pielgrzymkę na Jasną Górę, związaną z setną rocznicą insurekcji kościuszkowskiej. Reportaż „Pielgrzymka do Jasnej Góry” przyniósł mu uznanie i rozgłos. W 1895 r. wyjechał do Włoch. Po powrocie udał się do Łodzi i zbierał tam materiały do powieści „Ziemia obiecana”. W kolejnych latach wiele podróżował, odwiedził m.in. Berlin, Brukselę, Londyn. W 1900 r. w katastrofie kolejowej pod Warszawą uległ poważnej kontuzji, której skutki odczuwał do końca życia. Dwa lata później, po poślubieniu Aurelii Szabłowskiej, wyjechał do Francji, tam pracował nad powieścią „Chłopi”. Po powrocie z zagranicy przebywał głównie w Warszawie. W 1917 r. otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności za powieść „Chłopi”. Po odzyskaniu niepodległości dwukrotnie wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych do środowisk polonijnych.
Był jednym z inicjatorów powołania Polskiej Akademii Literackiej. W 1924 r. otrzymał Nagrodę Nobla za powieść „Chłopi”. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Stworzył powieści, które na stałe zapisały się w historii polskiej literatury – „Chłopów,”, „Ziemię obiecaną”, „Komediantkę” i „Wampira”.