Eseista, historyk literatury, publicysta. Pseudonimy m.in.: Franciszek Dinheim, Jacek Salski, Kazimierz Opaliński, Polikarp Wojciechowski, Zenon Mielnicki. Studiował filologię romańską i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1970 r. uzyskał doktorat. W „Pamiętniku Literackim” prowadził dział „Literatura francuska”. Należał do redakcji miesięcznika „Twórczość”. Współpracował także z paryską „Kulturą”, „Tygodnikiem Powszechnym” i wydawaną w drugim obiegu „Res Publicą”. Jest członkiem redakcji „Zeszytów Literackich”.
W 1975 r. podpisał tzw. List 59. W czasie wprowadzenia stanu wojennego w Polsce przebywał w Stanach Zjednoczonych i zdecydował się pozostać za granicą. W 1982 r. na stałe osiedlił się w Paryżu, gdzie został pracownikiem naukowym Centre National de la Recherche Scientifique. Wykładał m.in. na Wydziale Nauk Politycznych Yale University w New Haven, University of Texas w Austin oraz New York University.
Autor książek takich jak: „Sylwetki polityczne XIX wieku” (1974, z Marcinem Królem), „Szkice o wolności” (1980), „W Central Parku” (1980), „Książki zbójeckie. Szkice o literaturze emigracyjnej” (1988), „Fajka van Gogha” (1994), „Portret Czapskiego” (1996), „Twarze” (2012).
Laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Nagrody im. Herminii Naglerowej przyznanej przez Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie, Ingram Merrill Award, Nagrody Literackiej im. Zygmunta Hertza, Nagrody Fundacji Alfreda Jurzykowskiego, Nagrody Ministra Kultury. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.