Pod koniec swego panowania Ludwik XIV, Król Słońce, pozował do dwóch portretów Hiacyntowi Rigaud, malarzowi dworskiemu. Został ukazany w identycznych pozach, ale w odmiennych strojach. Pierwszy wizerunek, cieszący się zasłużoną sławą, przedstawia króla jako władcę absolutnego, w oficjalnej szacie, ozdobionej kwiatami lilii i obszytej gronostajami. Okryta wielką peruką głowa wyraża poczucie dumy i władzy. Na drugim, stosunkowo mało znanym portrecie, Ludwik spogląda w stronę widza w podobny sposób, ale jest odziany w zbroję. Prawa dłoń, która w pierwszym portrecie spoczywa na berle, w drugim trzyma buławę marszałkowską, symbolizując władzę wojskową modela. Niezliczone reprodukcje, łącznie z ilustracjami w wielu podręcznikach, oswoiły pokolenia z wizerunkiem Ludwika w roli monarchy, ale niewielu widziało jego obraz jako wodza.