Franciszek Karpiński – jeden z najwybitniejszych twórców doby oświecenia, autor wierszy miłosnych, patriotycznych i religijnych, sielanek, dum i elegii – uznawany jest za przedstawiciela sentymentalizmu w literaturze polskiej. Z tego właśnie powodu jego twórczość traktowana bywa z pewną pobłażliwością. Współczesnemu odbiorcy sentymentalizm kojarzy się bowiem z płytką refleksją i komiczną czułostkowością.
Tymczasem Karpiński, tworząc w epoce, w której obowiązywały ścisłe normy poetyckie, uprawiał poezję indywidualną, operującą językiem szczerym, intymnym. Czynił ją świadectwem odczuć, obrazem przeżyć. W tym sensie – wbrew obiegowej opinii – był prekursorem romantyzmu.
Wiele jego wierszy cieszy się niesłabnącą popularnością w oderwaniu od osoby autora.