Praca jest dziełem zespołowym 35 specjalistów z zakresu hydrobiologii, hydrofizyki, hydrochemii, geologii, meteorologii, rozwoju zrównoważonego oraz prawa. Są to badacze z różnych uczelni i instytucji naukowych.
Największy zespół to naukowcy oraz doktoranci z Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego (Magdalena Bełdowska, Jerzy Bolałek, Dorota Burska, Natalia Chyła, Aldona Dobrzycka-Krahel, Aleksandra Dudkowska, Gabriela Gic-Grusza, Bożena Graca, Agnieszka Herman, Marcin Kalarus, Justyna Kobos, Katarzyna Łukawska-Matuszewska, Maciej Matciak, Stella Mudrak-Cegiołka, Anna J. Pawelec, Andrzej R. Reindl, Jarosław Pędziński, Dorota Pryputniewicz-Flis, Mariusz R. Sapota, Adam Sokołowski, Marta Staniszewska, Szymczak Ewa i Małgorzata Witak. Z Uniwersytetu Gdańskiego w opracowaniu książki wzięli udział również: Izabela T. Chlost i Roman Ciesliński z Instytutu Geografii, Dorota Pyć z Wydziału Prawa i Administracji oraz Barbara Wojtasik z Wydziału Biologii. Panie Izabela Jabłońska-Barna, Magdalena Mleczko i Ewa Solanowska-Ratajczak są związane z Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim. Z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Elblągu są Lidia Nawrocka i Agata Rychter. Ponadto autorem jednego rozdziału i współautorem dwu innych są Ryszard Kornijów i Mariusz Zalewski z Morskiego Instytutu Rybackiego-PIB.
Opracowanie redagował prof. Jerzy Bolałek (Wydział Oceanografii i Geografii • Instytut Oceanografii • Zakład Chemii Morza i Ochrony Środowiska Morskiego Uniwersytet)

„Przede wszystkim należy pogratulować inicjatywy podjęcia trudu zebrania w jednej publikacji dość rozproszonych wyników badań dotyczących środowiska Zalewu Wiślanego. Redaktor wydania jest znanym autorytetem naukowym, autorem wielu publikacji w prestiżowych czasopismach naukowych, a także redaktorem fundamentalnej dla sedymentologii monografii „Fizyczne, biologiczne i chemiczne badania morskich osadów dennych” (Wyd. UG, 2010). Zainteresowanie zespołów badawczych tym akwenem w ostatnich latach związane jest, jak się wydaje, z kilkoma okolicznościami. Po pierwsze, wiążę się to z „odreagowaniem” posuchy powojennych lat, kiedy z powodów politycznych problemy transgranicznego Zalewu dla władz niemal nie istniały. Po drugie, od lat 90-tych wzrasta na świecie zainteresowanie ekosystemami wód przybrzeżnych traktowanych jako jedne z najbardziej wrażliwych środowisk na globalne zmiany klimatyczne, co zbiegło się z możliwością dofinansowania badań z funduszy UE lub z innych źródeł zagranicznych. Wreszcie po trzecie, impulsem do badań wszelkich aspektów środowiskowych Zalewu Wiślanego była od kilku lat i jest nadal zapowiedź i projekt realizacji kanału łączącego Zalew z Morzem Bałtyckim wraz z pogłębianiem torów wodnych radykalnie wpływających na ekosystem omawianego estuarium” – dr hab. Marek Kruk, prof. UWM, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski W Olsztynie, Katedra Turystyki, Rekreacji i Ekologii, Wydział Nauk o Środowisku