Christine budzi się co rano w obcym łóżku u boku obcego mężczyzny. W lustrze widzi twarz nieznajomej kobiety, dużo starszej od niej. Co rano dowiaduje się, że to jej twarz, jej mąż, jej łóżko. Co rano przeżywa wstrząs, z którym musi sobie radzić. Nie zawsze tak było. Przed dwudziestu laty na skutek wypadku straciła zdolność zapamiętywania.
Jej życie wydaje się teraz tragicznie proste. Powoli jednak okazuje się, że ta prostota jest pozorna. Christine ma swojego neurologa, o którym nie wie jej mąż. Prowadzi też pamiętnik, który pomaga jej częściowo zapełniać luki w pamięci.
Z czasem zaczyna niepokoić ją jej całkowita zależność od męża. Okazuje się, że ma jakieś inne wspomnienia niż te, które co rano pieczołowicie odtwarza jej ukochany. Christine zaczyna stawiać nowe pytania – jak wyglądał jej wypadek, dlaczego nie mają dzieci, co się stało z jej przyjaciółką? Im bardziej się zbliża do prawdy, tym bardziej niewiarygodna się ona staje.
