Teatrolog, profesor zwyczajny (emerytowany) na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Projektodawca i pierwszy dyrektor powołanego w 1990 r. Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu, w latach 1990–2004 dyrektor artystyczny i naukowy tej placówki. Wydawca pism teatralnych Jerzego Grotowskiego „Teksty z lat 1965-1969” (wspólnie z Januszem Deglerem), Mieczysława Limanowskiego, Juliusza Osterwy, Wacława Radulskiego, Konrada Swinarskiego.
Najważniejsze książki: „Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym” (1972), „Grotowski i jego Laboratorium” (1980) – edycja amerykańska „Grotowski and His Laboratory”, posłowie Robert Findlay (PAJ Publications, New York 1986), „Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice” (1993), „Jerzy Grotowski. Od «divadla predstaveni» k rituálnym hrám” (Bratysława 1995), „Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty” (1998), „Pamięć Reduty. Osterwa, Limanowski, Grotowski” (2003), „Nazywał nas bratnim teatrem. Przyjaźń artystyczna Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim” (2005), „Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku”, t. 1: „Kronika”, t. 2: „Studia” (2008), „Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty” (2009), „Jerzy Grotowski e il suo Laboratorio. Dagli spettacolo a L’arte come veicolo”, przedmowa Eugenio Barba, posłowie Franco Ruffini (Bulzoni Editore, Roma 2011).