Niepodobna uwierzyć, że można kłócić się o kawałek zrujnowanego muru. Pielęgnować w sobie nienawiść do tego stopnia, żeby chcieć unieszczęśliwić przeciwnika i jego rodzinę. Okazuje się, że owszem, można! Fredro zobrazował w dwóch głównych bohaterach swojej komedii największe wady szlacheckie – warcholstwo i pieniactwo. A jednak, mimo że Cześnik to porywczy awanturnik, a Rejent podstępny chytrus, są bodaj najbardziej znanym i lubianym duetem w kanonie lektur szkolnych. Historia ich zatargu, choć pisana wierszem, pełna jest swoistego uroku, zaś prawie każda jej scena to literacka perełka.
Cytaty „Bardzo proszę, mocium panie...” czy „Jeśli nie chcesz mojej zguby, krokodyla daj mi luby” weszły do naszego języka na stałe i przywoływane są często i z upodobaniem. Na pewno więc warto przypomnieć sobie ich konteksty i całą sztukę, żeby na nowo odkryć frajdę z delektowania się Fredrą. Zatem: niech się dzieje wola Nieba!