Książka Krzysztofa Szujeckiego prezentuje skomplikowane, ale uwieńczone sukcesami, o jakich dziś możemy tylko pomarzyć, dzieje polskiego sportu w latach 1944–1989.
W opracowaniu ukazano ponurą rzeczywistość pierwszych lat powojennych, następnie żmudną drogę do zrównania się poziomem z międzynarodową elitą, który udało się utrzymać do końca lat siedemdziesiątych. W końcowym rozdziale opisano ostatnią dekadę Polski Ludowej, w tym letnie igrzyska 1988 roku, które – oceniając lokatę w klasyfikacji punktowej – zakończyły się dla naszego sportu gorzej niż... olimpiada w 1956 roku. Skoncentrowano się na odtworzeniu klimatu zawodów, zakulisowych rozgrywek, pozasportowych problemów, z jakimi borykali się zawodnicy, oraz fachowej analizie ich występów i uzyskanych wyników. W książce pojawiają się ciekawostki, anegdoty, cytaty ze znanych postaci uczestniczących w ówczesnym życiu sportowym, trenerów, działaczy oraz przede wszystkim liczne wypowiedzi sportowców – jej głównych bohaterów.